ს ა ღ ი ნ ა ძ ე ე ბ ი ძირად სვანები არიან. ლეჩხუმში საღინაძეების სამკვიდროა ლუხვანო. საღინაძეების წინაპარი ლეჩხუმში ზემო სვანეთიდან , სოფელ ცხუმარიდან მოსულა. მათი ადრინდელი გვარია ს ა ღ ლ ი ა ნ ი. აღსანიშნავია,რომ საღინაძეების გვარს ლეჩხუმში ცალკე საგვარო სალოცავი ჰქონდა, რაც ლეჩხუმისათვის იშვიათ შემთხვევას წარმოადგენს. საღინაძეების სალოცავია შ ტ უ რ ო მთავარანგელოზი. ეს დღეობა აგვისტოს პირველ კვირას მოდის. ხალხის რწმენით, საღინაძეების სალოცავი და ქვემო სვანეთის უდიდესი სალოცავი ფაყის ორკარიანი, ერთნაირი ძალიასაა. ეთნოგრაფიული მასალა: ,,ანგელოზები სამი ძმანი ყოფილან. აფრენილან. ერთი ფაყში დამჯდარა, მეორე შტუროზე და მესამე ჩქუმში და დაარსდა სალოცავები,,. საყურადღებოა რომ შტუროზე საღინაძეები ერთ სუფრაზე სხდებოდნენ, მაგრამ იმ პირობით რომ სადღესასწაულო სუფრას ცოლები (ე.ი. სხვა გვარისანი) ვერ გაეკარებოდნენ. საღინაძეების გვარის ქალიშვილებს სუფრაზე დასხდომა არ ეკრძალებოდათ. შტუროს დღეობის სუფრაზე მსხდომთაგან ყველა საღინაძის გვარის უნდა ყოფილიყო. ხაზგასასმელია, რომ მსგავსი მასალა ლეჩხუმში სხვაგან ვერსად დავადასტურეთ. ვფიქრობთ, რელიგიური დღესასწაულის აღნიშნული სოციალური მხარე, საღინაძებისა და მათი ხატისათვის სვანეთიდან თან გადმოტანილი მოვლენა უნდა იყოს. ამავე დროს, საღინაძეების დღეობისათის დამახასიათებელი რელიგიურ-სოცილაური მოვლენა აღმოსავლეთ საქართველოს მთიანეთის მსგავსი მოვლენისაგან განსხვავდებოდა. ცნობილია, რომ აღმოსავლეთ საქართველოს მთიანეთში ოჯახსა და გვარში მოყვანილი რძალი ქმრის გვარისა და თემის სრულუფლებიანი წევრი ხდებოდა.
